Meddle

mr_shelp

Sami muzycy niemiło wspominają proces tworzenia tego albumu, w szczególności David Gilmour, który nazwał go "gniotem". Ja jednak nie użyłbym tak mocnego słowa. Utwór tytułowy jest bardzo ciekawy, ma bogatą aranżację, ale sprawia wrażenie niedokończonego, niedopracowanego. Alan's Psychedelic Breakfast z kolei pozostawia po sobie pozytywne wrażenie. Efekt ilustracyjny jest na tyle silny, że zawsze po jego wysłuchaniu idę plądrować lodówkę Wink

Reszta materiału to "tylko" i "aż" zwykłe piosenki. Ja jestem raczej za "tylko" Wink

OrangeBleu

"Atom Heart Mother? Nie będę grał tego śmiecia!" - Roger Waters

Właściwie to szkoda, że się muzycy tak antagonistycznie nastawili do tego utworu, który nota bene jest naprawdę dobry - przynajmniej mi się podoba. Podobno się na niego najeżyli dlatego, że im go poniekąd Geesin "podprowadził" i odczuli w pewnym momencie, że tracą wkład we współtworzeniu. Natomiast czytałam, że sam Geesin też miał olbrzymie problemy z pracą nad AHM, szczególnie z partiami dęciaków, którzy całkowicie nie respektowali samouka, jakim był Ron.
Ja lubię "Atom Heart Mother", ma swój klimat, a poza tym - nie wiem dlaczego - dobrze słucha mi się utworów, które mają ponad 20 minut (vide Oldfield i jego Dzwony Rurowe oraz parę innych Smile

).
Pozostałe kompozycje też są całkiem przyjemne. Podpiszę się tutaj pod słowami mr_shelpa - "Alan's Psychedelic Breakfast" mocno wpływa na nastrój i wyobraźnię Smile

Ja z kolei najczęściej słucham jej przy śniadaniu - nie tyle, że nabieram przy niej apetytu, co po prostu to jest taka zacna, poranna muzyka - szczególnie "oda do omletu", czyli "Sunny Side Up" Wink

szyszunia007

Hmm nie napiszę, żebym jakoś szczególnie wielbiła tą płytę, jednak czasami lubię jej posłuchać, ma ona swój niepowtarzalny kilmat. Mój ulubiony utwór to Alan's Psychedelic Breakfast Smile

. Lubię go za to, że jest taki inny, niepowtarzalny, rozbudza wyobraźnię. Siuta Atom Heart Mother dla normalnego słuchacza (zresztą jak cała płyta) jest nie do przebrnięcia... ale dla słuchaczy Pink Floyd to jak najbardziej rarytas Smile

.

hayson

tytułowy wymiata (choć wolę wersję z BBC Sessions) i mógłbym go słuchać godzinami, czego niestety nie mogę powiedzieć o reszcie płyty. Alan's psychodeic breakfest mnie zawiodło, jest monotonne i raczej nudne, nie zachwyca. piosenki w 'środku' albumu, są raczej przyjemne i nic więcej.

Enmenburshlem1 · Wysłany: Wto 11:17, 27 Mar 2007 Temat postu:

I didn't know the woman can be THAT crazy!
[link widoczny dla zalogowanych]

Eela9

High quality full size videos!
[link widoczny dla zalogowanych]